پیدا و پنهان خروج نتانیاهو از اریکه‌ی قدرت

به گزارش راهبرد معاصر؛ بسیاری با خروج "بنیامین نتانیاهو" از قدرت و روی کارآمدن "نفتالی بنت" به عنوان نخست وزیر جدید اسرائیل این سوال را می پرسند که آیا سیرک انتخاباتی اسرائیل به نقطه پایان خود رسیده است؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت: به دلایلی، به نظر می رسد که اینگونه نیست.

از سال 2019، اسرائیل برگزاری چهار انتخابات را برای خروج از بن بست سیاسی خود تجربه کرده است. تمامی این انتخابات ها، بی نتیجه بوده اند. بسیاری از ناظران و تحلیلگران بر این باورند که دلیل اصلی این مساله، ساختار انتخاباتی و سیاسی معیوب اسرائیل است.

در چهارچوب ساختار سیاسی اسرائیل، احزاب و طیف های مختلف و گمراه کننده ای با یکدیگر، جهت کسب قدرت و نفوذ رقابت می کنند. شاید وجه مشترک تمامی آن ها این باشد که "نژادپرست" هستند و همه در مورد یک اصل اساسی توافق دارند: "حراست از تفوق صهیونیسم در اراضی اشغالی و ورای آن که این خود به معنای تداوم حاکمیت نژادپرستانه رژیم اسرائیل در سرزمین فلسطین است".

حتی احزابِ مرکز گرا و جناح چپ اسرائیل نیز رویه ها و رویکردهای نژادپرستانه ای دارند و در این مساله کاملا شفاف هم هستند. آن ها همگی به برتری یهودیان در سرزمینی اعتقاد دارند که هیچگاه کاملا به یهودی ها و یا دولتی تقلبی به اسم اسرائیل تعلق نداشته است.

با این همه و در برهه کنونی، طیف گسترده ای از احزاب حتی دستِ راستی اسرائیلی که سنتا متحد بنیامین‌نتانیاهو بوده اند، با یکدیگر دست به ائتلاف سازی زده و وی را از کرسی نخست وزیری اسرائیل خلع کرده و به جای او نفتالی بنت را به قدرت رسانده اند. افراد و گروه هایی که اکنون علیه نتانیاهو دست به ائتلاف سازی زده اند، دوستان و شرکای سابق خودِ او هستند.

با این همه، تمامی این احزاب نیز همچنان از رویه های نژادپرستانه نتانیاهو که 12 سال به عنوان نخست وزیر اسرائیل در قدرت بود، حمایت می کنند. اسرائیل پس از برگزاری چهار انتخابات ناکام، اکنون در حال تشکیل یک دولت جدید است. دولت جدید اسرائیل متشکل از راست ها، راست های افراطی و مرکز گراهای اسرائیلی خواهد بود. نخست وزیر جدید اسرائیل نیز نفتالی بنت است که علنا و بارها افتخار کرده که توانسته شماری از اعراب را بکشد.

بنیامین نتانیاهو در روزهای اخیر و مخصوصا در جلسه روز یکشنبه کِنست(پارلمان اسرائیل) تلاش های زیادی انجام داد تا در ائتلاف شکننده گروه های مختلف اسرائیلی علیه خود ایجاد شکاف کند و از این طریق روزنه ای برای تداوم حضور خود در قدرت بیابد. بدون تردید هرگونه موفقیت نتانیاهو در این رابطه می تواند زمینه را برای برگزاری پنجمین انتخابات اسرائیل و تعمیق بحران سیاسی در آن هموار کند. از سویی، باید به این نکته توجه داشت که با استقرار دولت نفتالی بنت به همراه شریک ائتلافی اصلیِ همراه وی یعنی "یائیر لاپید"، شرایط سیاسی شکننده اسرائیل هنوز پا برجاست. ائتلاف اکثریت فعلی در اسرائیل تنها یک کرسی بیشتر در اختیار دارد که این یعنی شکنندگی سیاست و حکومت در اسرائیل. در شرایط کنونی، این ائتلاف جدای از حراست از ماهیت صهیونیسم در اراضی اشغالی، صرفا به دنبال برکنار کردن نتانیاهو از قدرت بوده و شدیدا از چالش ها و تضادهای درونی رنج می برد.

در این چهارچوب، نتانیاهو به احتمال فراوان طرح هایی خواهد داشت تا در قالب اپوزیسیونِ اسرائیل کنشگری کند و بار دیگر بتواند به قدرت برسد. اگرچه نتانیاهو با پرونده های حقوقی مختلفی از جمله رسوایی فسادش رو به رو است با این حال، شرایط جاری در اسرائیل به نحوی نیست که مانع از حضور مجدد وی در قدرت شود.

تمامی این مسائل به وضوح نشان می دهند که اساسا انتخابات اسرائیل تا حد زیادی پدیده ای مضحک است و امکان تحقق هیچ دموکراسی تحت حاکمیت رژیم آپارتایدی اسرائیل وجود ندارد. البته که برای فلسطینی ها، اسرائیل فقط و فقط یک دیکتاتوری نظامی است. وقتی شما با فلسطینی ها صحبت می کنید آن ها به شما می‌گویند: "برای ما هیچ فرقی نمی کند که کدام حزب اسرائیلی بر سر کار باشد زیرا تمامی آن ها نژاد پرست هستند و صرفا تابع منافع استعماری و همچنین پیشبرد منافع شهرک نشینان صهیونیست علیه ملت فلسطین هستند".

در این چهارچوب، فلسطینی ها بر این باورند تا زمانی که رژیم استبدادی و نژادپرست اسرائیل موجودیت داشته باشد، امکان برقراری صلح تا حد زیادی غیرممکن است. از منظر فلسطینی ها، ماهیت صهیونیسم و احزاب اسرائیلی را خشونت، نژادپرستی و آپارتاید تشکیل می دهد.

تمامی آنچه در اراضی اشغالی و سیاست رژیم اسرائیل می گذرد برای فلسطینی ها بی ارزش است زیرا تحت هر دولت اسرائیلی، آن ها همچنان با دیکتاتوری نظامی خشن اسرائیل در کرانه باختری، و محاصره اقتصادی و غیرانسانی نوار غزه مواجهند و از رویه های آپارتاید گونه اسرائیل رنج می برند و همچنان خانه هایشان نظیر آنچه اخیرا در محله "شیخ جراح" بیت المقدس شاهد آن بودیم، به زور هدف اشغال اسرائیلی ها قرار می گیرد و آن ها راهی جز پناه بردن به اردوگاه های پناهجویان در کشورهای اطراف ندارند. اسرائیل با آن ها چنین ظالمانه رفتار می کند زیرا آن ها یهودی نیستند. امری که به وضوح نشان می دهد رژیم اسرائیل یک رژیم آپارتایدی است و جز با خشونت، قادر به ادامه حیات نیست.